dinsdag, mei 31, 2005
Dolphin Jazz
Jazz is misschien niet helemaal mijn ding, al vind ik souljazz en musicaljazz wel heel erg lekker. Net zoals dit nummer, dat heel musical aandoet. Het is gezongen door (soul- & jazzzanger) George Benson met begeleiding van The Count Basie Orchestra. Dat was eigenlijk niet de reden waarom het nummer mij opviel... kijk maar naar de titel!
On Green Dolphin Street
O Lover, one lovely day
Love came begging to stay
Green Dolphin street so price the setting
The setting for nights beyond forgetting
And through these moments of past
Memories live in my heart
When I recall the love I found on
I could kiss the ground on
Green Dolphin Street
O yeah - mmm
Do bee do bee do ...
When I recall the love I found on
I could kiss the ground on
Green Dolphin Street
Oh - woo yeah - woo-oo-ooh yeah
When I recall the love I found on
I could kiss the ground on
Green Dolphin Street
Yes the love I found on Green Dolphin Street
Bless the love I found on Green Dolphin Street
Do bee do bee do ...
Jazz is misschien niet helemaal mijn ding, al vind ik souljazz en musicaljazz wel heel erg lekker. Net zoals dit nummer, dat heel musical aandoet. Het is gezongen door (soul- & jazzzanger) George Benson met begeleiding van The Count Basie Orchestra. Dat was eigenlijk niet de reden waarom het nummer mij opviel... kijk maar naar de titel!
On Green Dolphin Street
O Lover, one lovely day
Love came begging to stay
Green Dolphin street so price the setting
The setting for nights beyond forgetting
And through these moments of past
Memories live in my heart
When I recall the love I found on
I could kiss the ground on
Green Dolphin Street
O yeah - mmm
Do bee do bee do ...
When I recall the love I found on
I could kiss the ground on
Green Dolphin Street
Oh - woo yeah - woo-oo-ooh yeah
When I recall the love I found on
I could kiss the ground on
Green Dolphin Street
Yes the love I found on Green Dolphin Street
Bless the love I found on Green Dolphin Street
Do bee do bee do ...
maandag, mei 30, 2005
Nieuwe Telg
Er is een nieuwe baby geboren in het Dolfinarium! De kleine schat staat met zijn moeder groot op de krant! Weer een reden om maar gauw weer eens langs te gaan.
Is het geen snoepie.
KI-dolfijn Europese primeur voor Dolfinarium
HARDERWIJK - In het Dolfinarium in Harderwijk is een dolfijn geboren die met kunstmatige inseminatie (KI) is verwekt. Volgens het zoogdierenpark is dat voor het eerst in Europa. In de VS en Hongkong is al eerder met succes kunstmatige bevruchting bij dolfijnen (tuimelaars) toegepast. Volgens het Dolfinarium maakt het zaterdagochtend geboren dolfijntje het goed, al zal moeten worden afgewacht of het zal overleven. "Niet vanwege de KI, maar omdat elke dolfijn, in het wild of gevangenschap, direct na de geboorte erg kwetsbaar is," aldus de instelling. Het gebruik van KI in fokprogramma's is voor alle parken in de wereld een belangrijke stap, meldt het Dolfinarium. Voordeel is dat dolfijnen niet hoeven te worden ingevlogen maar dat simpel een buisje met sperma kan worden gestuurd. De jonge dolfijn heeft nog geen naam omdat het geslacht nog niet is bepaald. Volgens een woordvoerster van het Dolfinarium is er nog een tweede dolfijn in het park via KI bevrucht. "We wachten af of ook deze zwangerschap goed verloopt," aldus de woordvoerster. "Als alles goed gaat, kunnen we een fokprogramma opzetten."
Er is een nieuwe baby geboren in het Dolfinarium! De kleine schat staat met zijn moeder groot op de krant! Weer een reden om maar gauw weer eens langs te gaan.
Is het geen snoepie.
KI-dolfijn Europese primeur voor Dolfinarium
HARDERWIJK - In het Dolfinarium in Harderwijk is een dolfijn geboren die met kunstmatige inseminatie (KI) is verwekt. Volgens het zoogdierenpark is dat voor het eerst in Europa. In de VS en Hongkong is al eerder met succes kunstmatige bevruchting bij dolfijnen (tuimelaars) toegepast. Volgens het Dolfinarium maakt het zaterdagochtend geboren dolfijntje het goed, al zal moeten worden afgewacht of het zal overleven. "Niet vanwege de KI, maar omdat elke dolfijn, in het wild of gevangenschap, direct na de geboorte erg kwetsbaar is," aldus de instelling. Het gebruik van KI in fokprogramma's is voor alle parken in de wereld een belangrijke stap, meldt het Dolfinarium. Voordeel is dat dolfijnen niet hoeven te worden ingevlogen maar dat simpel een buisje met sperma kan worden gestuurd. De jonge dolfijn heeft nog geen naam omdat het geslacht nog niet is bepaald. Volgens een woordvoerster van het Dolfinarium is er nog een tweede dolfijn in het park via KI bevrucht. "We wachten af of ook deze zwangerschap goed verloopt," aldus de woordvoerster. "Als alles goed gaat, kunnen we een fokprogramma opzetten."
zondag, mei 29, 2005
zaterdag, mei 28, 2005
De klusjesman
Zo zit je nietsvermoedend op de Herengracht over het water uit te kijken, omdat je zit te wachten op de Script-docent om de deur van het grachtenpand te komen openen, zo zit je oog in oog met een kleine man, met een klein brilletje, verward haar, in geel T-Shirt met zwarte opdruk en een boor in zijn hand, die neuriënd langs mij af loopt en ik denk: 'Verrek... da's Van 't Hek!' Als Youp's volgende conference 'De klusjesman' heet en er komt een meisje in het blauw in voor... dan weet ik hoe het komt!
Zo zit je nietsvermoedend op de Herengracht over het water uit te kijken, omdat je zit te wachten op de Script-docent om de deur van het grachtenpand te komen openen, zo zit je oog in oog met een kleine man, met een klein brilletje, verward haar, in geel T-Shirt met zwarte opdruk en een boor in zijn hand, die neuriënd langs mij af loopt en ik denk: 'Verrek... da's Van 't Hek!' Als Youp's volgende conference 'De klusjesman' heet en er komt een meisje in het blauw in voor... dan weet ik hoe het komt!
vrijdag, mei 27, 2005
It's a beautiful day!
En probeer me maar eens tegen te spreken! Want het is een mooie zomerse dag. En wie nu al begint over dat het te warm is, heeft nog een lánge zomer voor de boeg. Even jezelf aanpassen is voldoende: rustig aan, laat de warme deken over je heenkomen en veeg niet ieder druppeltje zweet weg. Zoek verkoeling in water door het te drinken of te gaan zwemmen... Dan hoef ik dat gezeur niet aan te horen en kan ik ongestoord genieten van de zon!
En probeer me maar eens tegen te spreken! Want het is een mooie zomerse dag. En wie nu al begint over dat het te warm is, heeft nog een lánge zomer voor de boeg. Even jezelf aanpassen is voldoende: rustig aan, laat de warme deken over je heenkomen en veeg niet ieder druppeltje zweet weg. Zoek verkoeling in water door het te drinken of te gaan zwemmen... Dan hoef ik dat gezeur niet aan te horen en kan ik ongestoord genieten van de zon!
donderdag, mei 26, 2005
dinsdag, mei 24, 2005
Spocks World
Vandaag heb ik met een zucht van voldoening het boek 'Spocks World' dichtgeslagen. Deze Star Trek novel geschreven door Diane Duane - auteur van meerdere vooral Vulcan gerelateerde verhalen en verscheidene episodes van The Next Generation. Zij vertelt het verhaal van de wereld Vulcan. Zo heb ik geleerd waarom Vulcans een beetje terughoudend zijn, waarom ze zoveel oorlogen hebben gevoerd, waar het innerooglid vandaan komt en waarom de planeet is zoals is. Aan de hand van familieportretjes of enkele figuren leer je de complete evolutie van Vulcan. Een prachtige geschiedenis. De hoofdstukken over de evolutie worden afgewisseld door het verhaal van Spock, zijn ouders Sarek en Amanda - waar je ook een belangrijk geschiedenis verhaal van krijgt - Captain Kirk en Docter McCoy als een ware detective. Zij worden naar Vulcan geroepen, omdat daar een hoorzitting wordt gehouden of Vulcan nog wel in de Federatie moet blijven of niet. Wanneer Vulcan zich terugtrekt zou het betekenen dat Spock en zijn ouders of verbannen of uitelkaar gedreven zouden moeten worden, wanneer ze ervoor kiezen met mensen en de aarde om te blijven gaan. Daarnaast wordt het beeld van vreemdelingenhaat geschetst vanuit een duidelijke achtergrond. Want er is altijd een reden waarom je elkaar niet kunt uitstaan, zelfs al heb je elkaar nooit ontmoet. Moraal van het verhaal? Leer elkaar en elkaars cultuur kennen, voordat je een oordeel over elkander velt. Mooi toch? Dat het uiteindelijk allemaal goed komt, mag voor zich spreken - vooral wanneer je de andere series ook al kent - maar al die achtergrond informatie over de planeet is werkelijk geweldig.
Info:
Spocks World
Diane Duane
Paperback
ISBN: 0671041134
Taal: Engels
Verkrijgbaar bij betere boekhandels of via Simon Says Star Trek
Vandaag heb ik met een zucht van voldoening het boek 'Spocks World' dichtgeslagen. Deze Star Trek novel geschreven door Diane Duane - auteur van meerdere vooral Vulcan gerelateerde verhalen en verscheidene episodes van The Next Generation. Zij vertelt het verhaal van de wereld Vulcan. Zo heb ik geleerd waarom Vulcans een beetje terughoudend zijn, waarom ze zoveel oorlogen hebben gevoerd, waar het innerooglid vandaan komt en waarom de planeet is zoals is. Aan de hand van familieportretjes of enkele figuren leer je de complete evolutie van Vulcan. Een prachtige geschiedenis. De hoofdstukken over de evolutie worden afgewisseld door het verhaal van Spock, zijn ouders Sarek en Amanda - waar je ook een belangrijk geschiedenis verhaal van krijgt - Captain Kirk en Docter McCoy als een ware detective. Zij worden naar Vulcan geroepen, omdat daar een hoorzitting wordt gehouden of Vulcan nog wel in de Federatie moet blijven of niet. Wanneer Vulcan zich terugtrekt zou het betekenen dat Spock en zijn ouders of verbannen of uitelkaar gedreven zouden moeten worden, wanneer ze ervoor kiezen met mensen en de aarde om te blijven gaan. Daarnaast wordt het beeld van vreemdelingenhaat geschetst vanuit een duidelijke achtergrond. Want er is altijd een reden waarom je elkaar niet kunt uitstaan, zelfs al heb je elkaar nooit ontmoet. Moraal van het verhaal? Leer elkaar en elkaars cultuur kennen, voordat je een oordeel over elkander velt. Mooi toch? Dat het uiteindelijk allemaal goed komt, mag voor zich spreken - vooral wanneer je de andere series ook al kent - maar al die achtergrond informatie over de planeet is werkelijk geweldig.Info:
Spocks World
Diane Duane
Paperback
ISBN: 0671041134
Taal: Engels
Verkrijgbaar bij betere boekhandels of via Simon Says Star Trek
maandag, mei 23, 2005
We kunnen het nog!
Al een aantal wedstrijden lang, lijkt het net alsof Utrecht niet kan scoren. En dat is best vervelend, omdat daarom veel wedstrijden niet gewonnen werden. Maar gisteren bewezen de mannen van Foeke Booy het nog wel te kunnen. Het werd maar liefst 3-0 voor de FC in het nadeel van Den Bosch. Hierdoor mag De Graafschap, onder leiding van Gert Kruys, vader van Ricky Kruys, nacompetitie spelen. En dat is top!
Mooie goals jongens! Hiermee ga je lekkerder de zomerstop in!
Forza Utreg!
Al een aantal wedstrijden lang, lijkt het net alsof Utrecht niet kan scoren. En dat is best vervelend, omdat daarom veel wedstrijden niet gewonnen werden. Maar gisteren bewezen de mannen van Foeke Booy het nog wel te kunnen. Het werd maar liefst 3-0 voor de FC in het nadeel van Den Bosch. Hierdoor mag De Graafschap, onder leiding van Gert Kruys, vader van Ricky Kruys, nacompetitie spelen. En dat is top!
Mooie goals jongens! Hiermee ga je lekkerder de zomerstop in!
Forza Utreg!
zondag, mei 22, 2005
Leuke Heren: deel 7
Coole sluitpost met nummer 12
Okay. Ik was niet van meet af aan fan van Ponk als doelman. Hij bleef te vaak op zijn lijn staan, waardoor het leek dat hij altijd een stap te laat was. De ommekeer voor mij kwam tegen MSK Zillnia in de UEFA Cup in het seizoen 2003/2004. De tegenpartij kreeg een penalty en ik zwoer Ponk nooit meer te bekritiseren als hij deze penalty zou stoppen… en ik hield woord: koelbloedig keerde hij de strafschop. En hij werd mijn held. De penaltykiller van Utrecht was geboren, een reputatie die hij meerdere keren dat ik hem heb zien keepen heeft waargemaakt! Maar vanaf dat moment ben ik hem steeds meer gaan waarderen. In ieder geval verdiend hij een plaatsje in mijn Leuke Heren galerij.
René Ponk, liefkozend Ponkie genoemd, is geboren op 21 oktober in 1971 te Amsterdam. Inmiddels is hij 1 meter 91 lang, wat betekent dat hij nog wel eens in slowmotion lijkt te bewegen. Voordat zijn hoofd aan zijn benen heeft doorgegeven te gaan springen, zweeft zijn bovenlijf al in de lucht en moet de rest nog komen. Veel mensen om mij heen bekritiseren hem daarom, maar ik niet. Ik vind het prachtig om te zien hoe dat lange, gespierde lijf van de grond komt, de bal uit de lucht pakt en vervolgens weer neerkomt. Meestal op de grond, met de bal klemvast tussen de handen!
Meestal. Want soms glipt er wel eens eentje tussendoor… soms wel eens meer dan eentje.
René Ponk heeft al een hele historie bij FC Utrecht. Sinds 1994 speelt hij al voor de club uit de Domstad. Het seizoen ‘95/’96 stond hij onder de lat bij VVV om dat seizoen weer terug te keren bij Utrecht. Vervolgens keepte hij van ’97 tot einde van het seizoen in 2000 voor het Spaanse Compostella. Zijn mooiste actie daar? Het stoppen van een penalty! Na zijn Spaanse avontuur keerde hij terug naar Nederland om uit te komen voor Dordrecht ’90. Sinds seizoen 2001/2002 was hij weer op Galgenwaardse bodem te bewonderen.
Allereerst startte hij als tweede doelman, achter de legendarische Harald Wapenaar. Dus droeg hij nummer 12. Na het vertrek van Harald, werd René eerste doelman, maar zijn vaste nummer hield hij. Daarnaast was hij aanvoerder én spreker van de spelersraad. Zo verklaarde hij zelf dat hij geen moeite had om bij de trainer binnen te stappen om de grieven van de spelers te bespreken. Hij is naar eigen zeggen heel direct en vertelt je direct waar het op staat. En dat is natuurlijk een goede eigenschap.
De sluitpost komt dus heel koelbloedig over als het om penalty’s gaat. Hij lijkt mij ook altijd heel rustig in het veld. Soms iets te rustig (misschien dat hij daarom graag golft?), al kan hij ook flink tekeer gaan tegen de spelers als de verdediging niet goed staat. Momenten waar ik van kan genieten!
Dode spelmomenten, daar geniet ik ook van. Al ben ik altijd bang voor een tegengoal, moedig ik Ponk flink aan dat die bal voor hem is. Bij corners en vrije trappen zet hij zijn mannen in positie en stompt de bal weg, wanneer hij hem niet vangen kan. Het neerzetten van een muurtje is ook geinig om naar te kijken. Beetje naar links, toch terug naar rechts… heel grappig.
Knudde moment? Ja, pas nog. De tegenstander schoot de bal op het doel en deze kwam op de paal, tegen het hoofd van Ponkie, tegen de paal, tegen Ponkie, paal, Ponkie, paal, doel uit. Het leek erop dat ze Ponk als flipperkast gingen gebruiken, maar het viel nog mee. Het was erg grappig om te zien. Gelukkig maakt hij geen blunders à la ‘tikkie terug Jaap’, maar soms vergeet hij uit zijn doel te komen. Iedere keeper zijn sterkte: Ponk is een echte lijnman.
Helaas werd hij de laatste weken vaker gepasseerd dan nodig was. Deels de schuld van hem, deels van de verdediging. Ondanks alles blijf ik achter hem staan, want hoewel hij begin dit seizoen zijn plaats verloor aan Joost Terol, vind ik René een betere keeper. Gelukkig heeft hij toch nog vaak gekeept dit seizoen.
Na het seizoen 2004/2005 vertrekt René Ponk naar… tja, dat is nog niet duidelijk. Wel dat Franck Gadel het balletje overneemt als eerste keeper bij FC Utrecht. Deze 1 meter 95 lange man keepte dit seizoen bij de net gepromoveerde Franse club Troyes. Vanaf het nieuwe seizoen 2005/2006 zal hij zijn plaats nemen onder de lat van FC Utrecht. Jammer. Ponkie ik ga je missen, want ik moet eerst even zien dat Gadel ook zo’n coole penaltykiller is!
René, heel erg veel succes hè met je voetbalcarrière en alles wat je daarna gaat doen!
Meer weten over Ponkie? Kijk in het FC Utrecht archief hier op Keevie & Ik.
Coole sluitpost met nummer 12
Okay. Ik was niet van meet af aan fan van Ponk als doelman. Hij bleef te vaak op zijn lijn staan, waardoor het leek dat hij altijd een stap te laat was. De ommekeer voor mij kwam tegen MSK Zillnia in de UEFA Cup in het seizoen 2003/2004. De tegenpartij kreeg een penalty en ik zwoer Ponk nooit meer te bekritiseren als hij deze penalty zou stoppen… en ik hield woord: koelbloedig keerde hij de strafschop. En hij werd mijn held. De penaltykiller van Utrecht was geboren, een reputatie die hij meerdere keren dat ik hem heb zien keepen heeft waargemaakt! Maar vanaf dat moment ben ik hem steeds meer gaan waarderen. In ieder geval verdiend hij een plaatsje in mijn Leuke Heren galerij.
René Ponk, liefkozend Ponkie genoemd, is geboren op 21 oktober in 1971 te Amsterdam. Inmiddels is hij 1 meter 91 lang, wat betekent dat hij nog wel eens in slowmotion lijkt te bewegen. Voordat zijn hoofd aan zijn benen heeft doorgegeven te gaan springen, zweeft zijn bovenlijf al in de lucht en moet de rest nog komen. Veel mensen om mij heen bekritiseren hem daarom, maar ik niet. Ik vind het prachtig om te zien hoe dat lange, gespierde lijf van de grond komt, de bal uit de lucht pakt en vervolgens weer neerkomt. Meestal op de grond, met de bal klemvast tussen de handen!
Meestal. Want soms glipt er wel eens eentje tussendoor… soms wel eens meer dan eentje.
René Ponk heeft al een hele historie bij FC Utrecht. Sinds 1994 speelt hij al voor de club uit de Domstad. Het seizoen ‘95/’96 stond hij onder de lat bij VVV om dat seizoen weer terug te keren bij Utrecht. Vervolgens keepte hij van ’97 tot einde van het seizoen in 2000 voor het Spaanse Compostella. Zijn mooiste actie daar? Het stoppen van een penalty! Na zijn Spaanse avontuur keerde hij terug naar Nederland om uit te komen voor Dordrecht ’90. Sinds seizoen 2001/2002 was hij weer op Galgenwaardse bodem te bewonderen.
Allereerst startte hij als tweede doelman, achter de legendarische Harald Wapenaar. Dus droeg hij nummer 12. Na het vertrek van Harald, werd René eerste doelman, maar zijn vaste nummer hield hij. Daarnaast was hij aanvoerder én spreker van de spelersraad. Zo verklaarde hij zelf dat hij geen moeite had om bij de trainer binnen te stappen om de grieven van de spelers te bespreken. Hij is naar eigen zeggen heel direct en vertelt je direct waar het op staat. En dat is natuurlijk een goede eigenschap.De sluitpost komt dus heel koelbloedig over als het om penalty’s gaat. Hij lijkt mij ook altijd heel rustig in het veld. Soms iets te rustig (misschien dat hij daarom graag golft?), al kan hij ook flink tekeer gaan tegen de spelers als de verdediging niet goed staat. Momenten waar ik van kan genieten!
Dode spelmomenten, daar geniet ik ook van. Al ben ik altijd bang voor een tegengoal, moedig ik Ponk flink aan dat die bal voor hem is. Bij corners en vrije trappen zet hij zijn mannen in positie en stompt de bal weg, wanneer hij hem niet vangen kan. Het neerzetten van een muurtje is ook geinig om naar te kijken. Beetje naar links, toch terug naar rechts… heel grappig.
Knudde moment? Ja, pas nog. De tegenstander schoot de bal op het doel en deze kwam op de paal, tegen het hoofd van Ponkie, tegen de paal, tegen Ponkie, paal, Ponkie, paal, doel uit. Het leek erop dat ze Ponk als flipperkast gingen gebruiken, maar het viel nog mee. Het was erg grappig om te zien. Gelukkig maakt hij geen blunders à la ‘tikkie terug Jaap’, maar soms vergeet hij uit zijn doel te komen. Iedere keeper zijn sterkte: Ponk is een echte lijnman.
Helaas werd hij de laatste weken vaker gepasseerd dan nodig was. Deels de schuld van hem, deels van de verdediging. Ondanks alles blijf ik achter hem staan, want hoewel hij begin dit seizoen zijn plaats verloor aan Joost Terol, vind ik René een betere keeper. Gelukkig heeft hij toch nog vaak gekeept dit seizoen.Na het seizoen 2004/2005 vertrekt René Ponk naar… tja, dat is nog niet duidelijk. Wel dat Franck Gadel het balletje overneemt als eerste keeper bij FC Utrecht. Deze 1 meter 95 lange man keepte dit seizoen bij de net gepromoveerde Franse club Troyes. Vanaf het nieuwe seizoen 2005/2006 zal hij zijn plaats nemen onder de lat van FC Utrecht. Jammer. Ponkie ik ga je missen, want ik moet eerst even zien dat Gadel ook zo’n coole penaltykiller is!
René, heel erg veel succes hè met je voetbalcarrière en alles wat je daarna gaat doen!
Meer weten over Ponkie? Kijk in het FC Utrecht archief hier op Keevie & Ik.
zaterdag, mei 21, 2005
Weggeblazen
Gisteren ben ik naar The New Generation Big Band geweest in het SJU huis in Utrecht. Reden? Ik kreeg een berichtje in mijn mail van Saxleraar en hij speelt in deze band. Aangezien ik Big Bands altijd hartstikke tof vind, ben ik met mijn saxvriendinnetje gaan kijken.
Het SJU huis is heel knus en zit in een kelder, de perfecte plek voor Jazz muziek, zoals je in oude films ook altijd ziet. Een gezellige bar, ruime dansvloer en lekkere latinjazz muziek. En daar stonden ze dan al klaar: 19 stoelen. Daarnaast glommen de koperkleurige instrumenten je tegemoet. Om 22.00 begon de eerste set, de mannen - de dames waren verhinderd - waren geheel in het wit. White tie? Nee, dat niet, gewone witte T-shirts, linnen broeken, er was zelf een trombonespeler in een karatepak!
Naast nummers van Herbie Hancock en John Coltrane speelden ze een supergave song in maatverdeling 7/8. En als klapper Sussudio van Phil Collins. Dat is echt een lekker nummer, vooral voor zoveel blazers! Dat werd dus swingen geblazen.
Meest onvergetelijke moment van de avond? De allereerste noot die werd gespeeld... daarmee werd het publiek - inclusief ondergetekende - bijna mee weggeblazen. Heel gaaf.
De avond was veel te kort, maar het gaf mij nog meer zin om mijn eigen sax te pakken en lekker te gaan spelen! Al was het daar gisteren een ietsepietsje te laat voor. ;-)
Geïnteresseerd in Jazz en de Big Band? Kijk dan ook eens op www.newgenerationbigband.com.
Gisteren ben ik naar The New Generation Big Band geweest in het SJU huis in Utrecht. Reden? Ik kreeg een berichtje in mijn mail van Saxleraar en hij speelt in deze band. Aangezien ik Big Bands altijd hartstikke tof vind, ben ik met mijn saxvriendinnetje gaan kijken.
Het SJU huis is heel knus en zit in een kelder, de perfecte plek voor Jazz muziek, zoals je in oude films ook altijd ziet. Een gezellige bar, ruime dansvloer en lekkere latinjazz muziek. En daar stonden ze dan al klaar: 19 stoelen. Daarnaast glommen de koperkleurige instrumenten je tegemoet. Om 22.00 begon de eerste set, de mannen - de dames waren verhinderd - waren geheel in het wit. White tie? Nee, dat niet, gewone witte T-shirts, linnen broeken, er was zelf een trombonespeler in een karatepak!
Naast nummers van Herbie Hancock en John Coltrane speelden ze een supergave song in maatverdeling 7/8. En als klapper Sussudio van Phil Collins. Dat is echt een lekker nummer, vooral voor zoveel blazers! Dat werd dus swingen geblazen.
Meest onvergetelijke moment van de avond? De allereerste noot die werd gespeeld... daarmee werd het publiek - inclusief ondergetekende - bijna mee weggeblazen. Heel gaaf.
De avond was veel te kort, maar het gaf mij nog meer zin om mijn eigen sax te pakken en lekker te gaan spelen! Al was het daar gisteren een ietsepietsje te laat voor. ;-)
Geïnteresseerd in Jazz en de Big Band? Kijk dan ook eens op www.newgenerationbigband.com.
vrijdag, mei 20, 2005
Vandaag is Bassie 10 jaar geworden! En als cadeautje heeft hij een mooie zachte blauwe bal gekregen. Hij was er zo blij mee vanmorgen, dat de bal mee 'uit' moest.donderdag, mei 19, 2005
woensdag, mei 18, 2005
maandag, mei 16, 2005
Groet
Nooit. Maar dan ook nooit, ben ik bij het voetballen ooit gegroet door een ME- of politieagent. Laat staan door politie te paard. Deze mannen drammen op hun paarden zo door het wandelend voetbalpubliek heen en als jij niet op zij gaat, lopen ze je onder de voet. Maar gisteren zei de agent op het paard uiterst vriendelijk mijn neefje gedag.
Ach ja... verschil moet er wezen nietwaar.
Nooit. Maar dan ook nooit, ben ik bij het voetballen ooit gegroet door een ME- of politieagent. Laat staan door politie te paard. Deze mannen drammen op hun paarden zo door het wandelend voetbalpubliek heen en als jij niet op zij gaat, lopen ze je onder de voet. Maar gisteren zei de agent op het paard uiterst vriendelijk mijn neefje gedag.
Ach ja... verschil moet er wezen nietwaar.
zondag, mei 15, 2005
Ponk-ie!
Okay, het was geen beste wedstrijd. Er zaten een aantal vervelende spelers tussen die zich waarschijnlijk te goed vonden om een beetje hun best te doen. Zo was Douglas te egoïstisch om de ballen af te geven aan Stefaan of Michael. Hans van der Haar deed hartstikke zijn best (chapeau) en natuurlijk het middenveldduo Jean-Paul de Jong en Ricky Kruys waren echte doorzetters vandaag.
En dan was er René Ponk.
Goed hij maakte een inschattingsfout bij de 1-0 van Willem II door op zijn lijn te blijven staan in plaats van uit te stappen en de bal te pakken. Toch had Di Tomasso die bewuste bal geconcentreerder moeten wegwerken, maar goed. What's done is done...
Ponk werd helaas daarna nog twee keer gepasseerd. Niet alles was zijn fout. Maar klappen voor Willem II? En dan nog door die bewuste scorende speler uitgemaakt worden? Nee, dat gaat veel te ver. Bovendien blijft Reneetje mijn favoriete keeper. Hij heeft zelfs Hans van Breukelen in dat rijtje ver achter zich gelaten.
Bovendien was het Ponkies laatste thuiswedstrijd in Utrecht shirt: zijn contract liep af en daarom moet hij de club verlaten. Zichtbaar ziek zat hij op het veld na afloop te wachten op de uitslag van de verkiezing 'Beste speler van het Jaar', waar hij onder boe-geroep van zogenaamde supporters zijn prijs voor de derde plaats (achter Rick Kruys (2de) en David di Tomasso (3de)) mocht ophalen.
Ik vind het jammer dat de meeste zogeheten supporters al tien minuten voor tijd vertrokken. Verliezen hoort ook bij het spelletje. We zijn drie jaar lang verwend met Amstel Cup finales en Europa Cup wedstrijden en dit jaar hebben we dat niet gered. Nou en. Dan maar een rustig seizoen, goed bouwen aan het team en dan er weer hard tegenaan.
Helaas zonder Ponk, die het fluitconcert niet verdiende (gelukkig overstemde het applaus bij de ereronde dat). Als er eentje een fluitconcert verdiende dan was het Douglas wel... Nee, volgend jaar zal hij niet mijn favoriete speler worden. Ik weet nog niet wie wel. Maar Ponkie zal ik net als Pascal nog niet snel vergeten.
René Ponk! Heel veel succes met je keepersloopbaan!
En volgend jaar: Forza Utreg, wij zijn weer van de partij!
Okay, het was geen beste wedstrijd. Er zaten een aantal vervelende spelers tussen die zich waarschijnlijk te goed vonden om een beetje hun best te doen. Zo was Douglas te egoïstisch om de ballen af te geven aan Stefaan of Michael. Hans van der Haar deed hartstikke zijn best (chapeau) en natuurlijk het middenveldduo Jean-Paul de Jong en Ricky Kruys waren echte doorzetters vandaag.
En dan was er René Ponk.
Goed hij maakte een inschattingsfout bij de 1-0 van Willem II door op zijn lijn te blijven staan in plaats van uit te stappen en de bal te pakken. Toch had Di Tomasso die bewuste bal geconcentreerder moeten wegwerken, maar goed. What's done is done...
Ponk werd helaas daarna nog twee keer gepasseerd. Niet alles was zijn fout. Maar klappen voor Willem II? En dan nog door die bewuste scorende speler uitgemaakt worden? Nee, dat gaat veel te ver. Bovendien blijft Reneetje mijn favoriete keeper. Hij heeft zelfs Hans van Breukelen in dat rijtje ver achter zich gelaten.
Bovendien was het Ponkies laatste thuiswedstrijd in Utrecht shirt: zijn contract liep af en daarom moet hij de club verlaten. Zichtbaar ziek zat hij op het veld na afloop te wachten op de uitslag van de verkiezing 'Beste speler van het Jaar', waar hij onder boe-geroep van zogenaamde supporters zijn prijs voor de derde plaats (achter Rick Kruys (2de) en David di Tomasso (3de)) mocht ophalen.
Ik vind het jammer dat de meeste zogeheten supporters al tien minuten voor tijd vertrokken. Verliezen hoort ook bij het spelletje. We zijn drie jaar lang verwend met Amstel Cup finales en Europa Cup wedstrijden en dit jaar hebben we dat niet gered. Nou en. Dan maar een rustig seizoen, goed bouwen aan het team en dan er weer hard tegenaan.
Helaas zonder Ponk, die het fluitconcert niet verdiende (gelukkig overstemde het applaus bij de ereronde dat). Als er eentje een fluitconcert verdiende dan was het Douglas wel... Nee, volgend jaar zal hij niet mijn favoriete speler worden. Ik weet nog niet wie wel. Maar Ponkie zal ik net als Pascal nog niet snel vergeten.
René Ponk! Heel veel succes met je keepersloopbaan!
En volgend jaar: Forza Utreg, wij zijn weer van de partij!
zaterdag, mei 14, 2005
Bling to tha blingOkay... nog een maandje en Keevie staat super te glimmen in de zon. Eind mei gaan de nieuwe achterkappen er vers gespoten en wel op. En dan sta ik ook te glimmen. En niet alleen van trots. Ik heb een superblingbling overthetop bibi-design VW-logo broche gekocht.
Pimp my ride? Niet nodig. Ik zorg zelf voor de nodige glinstereffecten.