Been there, done that, bought the T-shirt

En het mooiste is nog dat mevrouw Solex zelf mij dit shirt heeft verkocht!
Ooooohhhhhhhhhh.
Ik draag iets dat ze heeft aangeraaaaaakt... Het ruikt zelfs nog naar de oude koffer waar ze de shirts uithaalde.
Het was eigenlijk een rare avond. Ik had sjans met een beeldschoon doch ergerlijk meisje dat mij de indruk gaf dat ze in dronken staat verkeerde en slechts 18 jaar telde. Toen ze mij op eigen initiatief mededeelde dat ze de hik had en 28 was, vond ik het hoog tijd om aan de andere kant van de zaal te gaan staan.
Het concert was fiedel diedel twiedeldie goed.
Ik werd er blij genoeg van om daarna de anderhalf uur lange fietstocht naar Hoogvliet zonder noemenswaardige ongelukken te volbrengen - behalve dan toen ik even stopte in de fietstunnel langs de Maas om mijn fietsslot te herschikken en er vanuit het niets een stem kwam tetteren door de omroep installatie "Meneer! heeft u fietspech?".
Opdracht voor de echte Joli(e)-fans: klik op deze animatie en speel er dan 1 van deze muziekjes van Solex bij af onder 't genot van een fles champagne en een guitig journaal item over zeebevingen.

Nog een gelukkig nieuwjaar ied'reen.

...

Radiootje † (1981-2004)

Met oprechte deelneming delen wij u mede dat vandaag van ons is heengegaan, na een korte druk op de knop, het Sharp transistor radiootje†.
Zij heeft ons ruim 23 jaar dienst bewezen en haar middelste playknop was alreeds 11 jaar stuk. Ook moesten wij regelmatig met een ijzeren staafje in de microphone-in jack duwen om er nog geluid uit te krijgen. De laatste 5 jaar diende zij louter nog als radio 1 ontvanger in de keuken want haar cassette speeloptie werkte uitsluitend nog als wij constant de playknop ingedrukt hielden.
Doch zij blijft altijd in ons hart.
Wij hebben haar beider speakers, een inductie magneet en haar antenne eruit gesloopt.

Geen bloemen a.u.b.
De begrafenis vond 20 minuten geleden plaats in de vuilniskelder van onze flat.

Leefbaar Rotterdam

Zojuist belde ik met Waterfront omdat ik heel erg bang was.

Meneer: (ritselgeluiden) "Ehm... eh.. goeden.. middag met Waterfront"
Joli(e): "Goedenmiddag. Kan ik nog kaartjes bestellen voor Solex of is het al uitverkocht?"
Meneer:"Ehm.... Solex...?"
Joli(e):"Aanstaande donderdag..."
Meneer: "Oh ja. Even kijken. Nou moet ik weten hoeveel het er moeten zijn en waar u woont enzo."
Joli(e): "Eenmaal graag."
Meneer: "Ja. En waar woont u?"
Joli(e): "In Rotterdam"
Meneer: "Oh... dan kan ik eigenlijk niet voor u reserveren."
Joli(e): "Wat?"
Meneer: "Nou Waterfront wil eigenlijk dat Rotterdammers hun kaartjes in de voorverkoop kopen. Maar ik schrijf gewoon op dat u in Den Haag woont. Heeft u een telefoonnummer?"
Joli(e): "Eh... Ja maar dat is weer rotterdams natuurlijk."
Meneer: "Ik bedoel een mobiel nummer"
Joli(e): "Ja, dat is 06-xxx xx xxx*"
Meneer: "Goed dan staat u genoteerd mevrouw. De zaal is open om 9 uur maar haal de kaart vóór half tien op."
Joli(e): "Half tien?"
Meneer: "Ja dat moet echt."
Joli(e): "Ik woon in Hoogvliet en zou toch wel graag willen weten waarom Rotterdammers niet mogen reserveren."
Meneer: "Oh maar als u in Hoogvliet woont... Had dat dan meteen gezegd, dan schrijf ik in plaats van Den Haag even Hoogvliet op."
Joli(e): "Maar... Ik bedoel te zeggen: Hoogvliet hoort officieel bij Rotterdam, qua gemeente enzo... en ondanks het feit dat Hoogvliet erg ver van het centrum verwijderd is, zou daar hetzelfde beleid moeten gelden als bij Rotterdammers.
Meneer: "Oh... ja... maar toch kan het."
Joli(e): (zucht) "Nou dan onthoud ik dat wel voor de volgende keer, dag."

Dat was heel erg vaag.
Rotterdammers die niet mogen reserveren in hun eigen stad? Het lijkt wel een repressieve maatregel.
Maar gelukkig heb ik nu een kaartje voor Solex in de reservering. En ik ga lekker helemaal alleen. Dit is een concertje voor mezelf. Een oudejaarscadeau.
Bovendien is de muziek van Elisabeth zó ontoegankelijk dat ik nog niemand in mijn vriendenkring heb gevonden die er tegen kan. Misschien moet ik dat maar de ultieme test maken wanneer ik weer eens denk dat ik eindelijk De Grote Echte Ware Liefde heb ontmoet: "Lieverd, als je tegen Esselink kunt, dan mag je bij me blijven".
Ik heb me de afgelopen dagen ziekgedownload met MP3's van vooral Kraftwerk, Laurie Anderson, ASCII Disco, Ladytron en nog meer artiesten die veel rijker zijn dan ik, dus mag ik verdomme alles gratis wegjassen. Vind ik.
Solex is lang niet zo rijk, maar gaat wel op wereldtournee en is ook nog heel erg cool. ZO ontzettend cool dat het moet worden uitgesproken als 'kewl.'
Solex is het pseudoniem van Elisabeth Esselink die een vertieft CD winkeltje runt in Amsterdam alwaar ze haar meest onverkoopbare platen aan elkaar rijgde tot echte indie kraak collages. Dat is heel erg vet kewl. Ze ziet er leuk uit, maakt moeilijke muziek, draagt versleten gymschoentjes, een strakke half vergane broek en een klein T-shirtje met een lief ruimtewezen.
Kijk, daar wil ik best voor faken dat ik uit Den Haag kom.
Een vriend uit Boston tipte Solex aan mij toen ik nog in Amerika studeerde. Ik had haar al eens in 2001 zien performen op Lowlands toen ik daar eigenlijk al een beetje te oud voor was. Mij krijg je niet meer naar een festival waar je 4 dagen moet kamperen tussen het huisvuil van 35.000 blowende pubers die denken dat je anarchist bent als je een letter 'A' op je Nike T-shirt kunt schrijven. Enfin. Solex was tof. Heel erg tof. Zij schrikte de tieners op dusdanig overtuigende wijze af dat ik haar daar nu nog altijd zeer dankbaar voor ben. Ik ben heel benieuwd wat ze gaat laten horen aanstaande donderdag.
En u mag niet met mij mee.

...

PS: Willen alle vrijgezellen (m/v) tussen de 25 en 45 jaar die Solex leuk vinden a.u.b. hun contactgegevens in de commentaarbalk plaatsen?
Dankuwel.
-